Ақлсизликка ташланган чақириқ
32 bob
1946
КАМДЕНДАН КЕЙИН Уилльям Бранхам, Арканзас штатидаги Пайн-Блафф шаҳрида ҳафталик шифолаш кампаниясини ўтказди, кейин эса, шу штат пойтахти, Литл-Рокка ўтди. Муҳтарам Браун пойтахт кенгаши биносига яқин бўлган катта томошалар залини ижарага олди. Бу пайтга келиб, Билли ҳақида овоза шунчалар узоқларга тарқалдики, Литл-Рокдаги йиғилишларда Камденга қараганда янада кўпроқ келувчилар бўлди. Томошалар зали тезда лиқ тўлди ва кўплаб одамларга ташқарида туришига тўғри келди.
Биринчи оқшом Билли қандай қилиб Фариштадан топшириқ олганини, Камден ва Пайн-Блаффда у кўрган мўъжизалар ҳақида сўзлаб берди. Кейин у ибодат қилишларини хохловчилардан унинг ўнг томонидан навбатда туришларини сўради. Юзлаб одамлар шу заҳоти турдилар ва аста-секин, катта қий-чувда бир қатор тизилдилар. Органист доим “Ишон, фақат ишон!” деган қўшиқнинг мелодиясини чалиб турар, бу пайтда одамлар навбат билан ибодат учун олдинга ўтишар эдилар.
Бироқ одам келганида, Билли чап қўли билан унинг ўнг қўлини олар эди. Агар у одам бирор бир касалликдан қийналаётган бўлса, унда Билли паст кучланишли электр токига ўхшаш тебранишни шу заҳоти сезар эди. Кейин унинг чап қўли инфекциядан зарарланган каби шишар ва қизарар эди. Қўлининг орқа томонида оппоқ ғуддачалар пайдо бўлар эди. Бу ғуддачаларнинг конфигурациясига қараб, Билли у ёки бу одамнинг, қандай касаллик билан оғриганини аниқлар эди. У микрофонда ҳаммага эшиттириб, касалликлар номини эълон қилар эди: яра, туберкулёз, рак ва бошқалар. Унинг ташҳиси доимо хатосиз бўлар эди. Кейин у Исо Масиҳ Исми ҳақи жинларни фош қилиб, ибодат қиларди. Ёвуз руҳ-жин касалнинг танасидан чиқиб кетиши билан, Биллининг қўли ўзининг нормал ҳолатига келарди. Касалнинг шифоланганлигини эълон қилиб, у кейинги одамга ўгирилар эди.
Шундай пайтларда зал бўйлаб ҳайрон бўлиб қолган томошабинларнинг бир неча вақт пичир-пичирлари турар эди. Бу томошабинларга олдин ҳеч қачон бунга ўхшаган нарсани кўриш насиб этмаган эди. Ва мана, уларнинг кўз ўнгида, уларнинг ўртасида Худо турганлигининг яққол исботи. Кўрганларидан ҳаяжонга тушганлар, кўплар иззат-эҳтиром билан йиғлашар эдилар.
Билли ўзидаги қобилиятдан ҳайронлиги, қолганлардан кам эмас эди. Олдинлар, қачонки ўзининг топшириғи ҳақида билмаган пайтлар, унинг калласига ҳам келмагандики, микроблар ― бу тирик тебранувчи маҳлуқотлар эканлиги. Энди эса у нафақат бу тебранишларни сезар, балки шишадиган ва қизарадиган чап қўлига улар қандай таъсир қилишини кўрди ҳам. Бундан ташқари, унда оқ ғуддачалар ҳам чиқди: ҳар бир касалликла бу кичкинагина тузилмаларда, ўзининг конфигурацияси бўлар эди. Билли бу қобилиятни қанча кўп ишлатса, иблис ҳаёти ҳақида шунча кўп билиб олар эди. Масалан, қўлининг орқа томонидаги бу ғуддачалар у ёки бу касалликда ҳозир бўлган жин, Фаришта борлигидан титроққа туша бошлар эди
Микроблар ёки вируслар чиқарадиган бу тебранишларнинг руҳий томони ҳам борган сари равшанлаша бошлади. Йиғилишлар орасидаги бўш вақтларда, Билли Янг Аҳдни Исо, Пётр ва Павелнинг шифолаш хизматини тушунишга уриниб, бир неча марталаб ўқиб чиқар эди (ва шу йўсин ўзининг хизмати моҳиятини тушуниш учун). Ёзувни замонавий мидицинадан келиб чиқиб, ўз билими билан таққослаб, Билли, касалликлар икки турга: жисмоний ва руҳий ҳолатда бўлишини кўрди. Жисмоний сферадаги микроб ва вируслар, қайсики уларни текширувчи медиклар микроскоп орқали кўра олади. Аммо, бу микроб ва вируслар қаердан келиб қолди? Албатта, Худодан эмас. Улар одамдаги Худо берган ҳаёт ҳисобидан яшаб, мавжуддирдар ва танани емирадилар. Исонинг Ўзини шифолаш хизмати ҳақидаги Библия гувоҳликларини ўқиб, Билли тушундики, микроблар ва вируслар ― бу ёвуз руҳ-шайтон кучларининг жисмонан намоён бўлишидир. Касалликларда, ҳар қандай тирик мавжудотда бўлганидек, жисмоний ва руҳий намоёнлиги мавжуд. Медик-врачлар касалликларнинг физиологиясини ўрганса, Билли бўлса, руҳияти билан дуч келган эди. Унинг қўлидаги аломат иблис ҳаёти тебранишларини пайқар эди, қайсики, улар Худодан берилган инсон ҳаётини емирар эди.
Билли, унинг қўли шишишидан ҳеч ким шифоланмаслигини, бироқ бундан имон кучайиши мумкинлигини билар эди. Қачонки одамлар касаллик ғайритабиий тарзда аниқланганини кўрганларида, улардаги ишонч шунчалик кўтарилар ва Худо шифолашига ишонар эдилар. Исо айтди: “Агар бир оз бўлса ҳам ишона олсанг эди, эътиқодли одамга ҳамма нарса мумкин”109. Ўша пайтлардагидек, ҳозир ҳам фақат Исо шифолашни амалга оширар эди.
109 Марк 9:23; шу билан бирга Матто 19:26; Марк 10:27; Луқо 1:37
Албатта, ҳамма вақт ҳам касалликни аниқлаш учун ғайритабиий аломат талаб қилинавермасди. Айрим хасталиклар аниқ равшан бўлиб турар эди. Бир одамнинг бўйнида қалқонсимон без катталашган ва унда каттакон қизил шиш чиқиб турар эди. Билли бу одамни Исодан шифолашини сўраши билан буқоқ оқарди, полга тушди ва биллининг оёқлари орасидан думалади. Йилт этиб кетди ― фоторепортёр суратга олган эди ва кейинги кун бу мўъжизанинг сурати маҳаллий газетасининг биринчи саҳифасида пайдо бўлди.
Кўп йиллар қўлтиқтаёқда юрган, ёши ўтган одам оқсоқликдан ҳамманинг кўз ўнгида шифоланди. У платформадан Исо Масиҳга баланд овоз билан тасаннолар айтиб, қўлидаги ҳассасини боши узра кўтариб, тушиб келди. Кейинги кечқурун йиғилиш бошланган пайтда, бу одам олдинги қаторларда, орқасида “ИСО МАСИҲ КЕЧА, БУГУН ВА АБАДИЙ ЎШАДИР” деган ёзувли плакат билан ўтирди. Қачонки Билли платформага чиққанида, бу одам турди ва қичқирди:
― Воиз, эшитгин, мен сенга савол бермоқчиман.
Билли бу мўйсафидни таниди:
― Сўрайвер, амакижон.
― Мен назарянин ва қачонки сенинг ваъзларингни биринчи бор эшитганимда, мен ўйладимки, сен ҳам назарянин деб. Кейин, қачонки йиғилишларда қанчалик кўп элликчилар, мен ўйладимки, сен элликчи бўлсанг керак деб. Кейинроқ мен эшитдимки, сен ўзингни баптист дебсан. Мен буни тушунмайман.
― Бу жуда оддий, амакижон, ― Билли жавоб берди. ― Мен эллигинчи баптист-назарянин.
Бу кичикроқ ҳазил туфайли кўтарилган шиддатли кулги тинчланганидан кейин Билли деди:
― Ҳақиқатан ҳам, мен Раббий Исо Масиҳнинг Унинг шафқати туфайли, вакилиман, холос. Каломда айтиладики, биз ҳаммамиз бир руҳ билан битта танага чўмганмиз ва битта халқ бўламиз110. Исо биздан методистми ёки баптистми деб сўрамайди. У бизни юрагимиздаги бор нарса бўйича ҳукм қилади.
110 1 Коринфликларга 12:12-27
Ҳар кечқурун юзлаб одамлар олдинга улар учун ибодат қилсинлари учун чиқар эдилар. Бу қанчалик чарчатадиган бўлмасин, Билли касаллар ва қийналаётганлар учун соат бир, икки, айрим пайтлар эса кечки учгача ибодат қилишда давом этар эди. Кейин жаноби Браун уни меҳмонхона номерига этар, у ерда у гапиришга ҳам ярамаган аҳволда чарчаб ётар ва олти-етти соат нотинч уйқуда ухлар эди.
Бир куни эрталаб жаноби Браун Биллини жуда зарур бўлганидан уйғотди:
― Пастда Тенесси штати, Мемфисдан келган мистер Кинни турибди. Унинг дўсти мистер Д***111, Мемфисдаги почта бўлими бошлиғи, ўпканинг астматик яллиғланишидан ўлаётган эди. Мистер Кинни сени бориб, мистер Д*** учун ибодат қилишингни сўраб, бу ерга учиб келди. Мистер Кинни аллақачон сени эрталаб Мемфисга учишинг учун самолётда жой банд қилиб қўйган. Сен бугун кечки йиғилиш бошлангунигача қайтишинг мумкин. Мен пастга тушай, уни бу ерга олиб келаман.
111 Ҳар сафар бу биографияда кимнинг фамилияси Д*** кўринишида ёзилганида, бу дегани, Уилльям Бранхам ҳикоя қилаётиб, бу одамнинг фамилиясини тилга олмаган. Муаллиф воқеани яхшироқ тушунтириш учун, ихтиёрий биринчи ҳарфни танлади.
Билли кийинди ва энди пальтосини устига илмоқчи эди, бирдан кучли шамолнинг шовқинини эшитди. У бу шамол кўчадан деб ўйлади: “Қаранг-а, бугун қандай қаттиқ шамол”. Шунда у номерида ўша ғайритабиий нурни кўрди, у ҳавода тез айланиб, пульс уриб турар эди. Билли кроват олдида тиз чўкди ва тез орада Фариштанинг: “У ёққа учма. Унинг вақти-соати келди”, — деганини эшитди.
Кейин бу нур кўринмай қолди. Билли турди ва пальтосини ечди.
Бир неча дақиқа ўтиб, жаноби Браун кўринишидан жуда ҳаяжонланаёган ва ташвишланаётган одамни олиб кирди.
― Бранхам ака, менинг фамилиям Кинни. Менинг дўстим, мистер Д***, ҳозир у беҳуш ҳолда ётибди, аммо мен имонга эгаман, Худо уни...
Билли унинг гапини бўлди.
― Сэр, бир неча дақиқа олдин Муқаддас Руҳ келди ва мени огоҳлантирдики, мен сиз билан учмаслигим учун, зеро РАББИЙ ШУНДАЙ ДЕЙДИ: “Бу одам ўлади”.
― Сиз айтмоқчисиз, унда ҳеч қандай илож қолмадими?...
― У сизнинг қайтишингизга вафот этиши ҳам мумкин, лекин ибодат қилишда давом этаман. Эрталаб қўнғироқ қилинг ва хабар қилинг, қачон у ўлди: сиз боргунчами ёки кейин. Бугун кечқурун менга қўнғироқ қилманг, чунки мен кеч соат икки ёки учгача хизматда бўламан.
Ўша кечқурун, касаллар учун тўхтовсиз бир неча соат ибодатдан кейин, жаноби Браун деди:
― Бранхам ака, қачон танаффус қилишни айтасан менга. Мен сенга бинонинг пастки қаватида у-бу нарсани кўрсатмоқчиман. Бунақа касалликни сенга ҳали кўришга тўғри келмаган.
Зўриқишда чарчаганидан, Билли озроқ чигилини ёзиш учун бундай сабабдан фойдаланди.
― Мен аллақачон нафасни ростлашга тайёрман, ― деди у.
Одамлар ибодат навбатида, ўз жойларида кутиб қолавердилар. Бу вақт жаноби Браун Биллини ертўла хонасига олиб кирди, у ерда улар Арканзас штатидаги типик фермерга ўхшаш, пиллапоянинг пастки поясида турган ёшроқ одам билан учрашишди: ранги хиралашган кўк кўйлак ва кўкрак кистали комбинезонда эди у. Одамгиа бир томонга маъносиз, бефарқ қараб турган эди. Билли ҳам у ёққа қаради ва кўрган нарсасидан изтиробга тушди. Бутун умрида бирон-бир бунга ўхшаган нарсани кўришга тўғри келмаган эди... катта ертўланинг ўртасида яланғоч полда йирик, мускуллари чиққан аёл оқ футболка ва қора шортда ётар эди. У кўринишидан ўттиз ёки ўттиз бешларда эди. У орқаси билан ётган эди, а оёқ ва қўллари баландга чиқиб турар эди. Кўп жойлари кесилганлигидан, оёқларидан қон оқар эди.
Бурилиб ва зинада турган ўша одамга қараб, Билли ҳайрон бўлиб сўради:
― Биродар, бу сени хотинингми?
― Ҳа, Бранхам ака.
― Вой-бўй! У нима касал?
― Врач у охирги туққанидан кейин унда вақтидан олдин менопауза бошланган, деб ҳисоблаяпти. У хотинимга бир нечта укол қилди, лекин улар ёрдам бермади ва у ақлдан озди. У икки йиллардан бери жиннихонада, мен фермамни сотдим, уни яхши бўлиб кетишига пул етсин деб, аммо врач ҳаммасини қилиб кўрди ― ҳеч нарса ёрдам бермаяпти. Бранхам ака, уйимда тўртта болам. Қачонки мен у куни сенинг йиғилишинг пайти шифоланган Миссисипилик руҳий касал ҳақида эшитган эдим, хотинимни тез ёрдам машинасида бу ерга келтириш учун, хачиримни сотдим.
― Нимага уни оёқлари қон?
― Жиннихонада бизга, уни фақат бир кунгагина олиб кетиш мумкин дейишди. Бироқ, улар уни тез ёрдам машинасига этмоқчи бўлганларида, уларнинг бунга кучи етмади. Шунинг учун мен ўзим билан черковдан тўртта биродаримни олдим ва бизлар уни машинага киритолдик. Кейин, бу ёққа келишда, тўртовимиз уни ушлаб туролмадик ва у орқа ўриндиқда ётиб олиб ҳамма шишаларни чиқариб юборди. Биз уни шу бинога кўтариб олиб кирганимизда, у бизларни ҳар томонга отиб юборди. Ниҳоят, биз уни шу ёққа, ертўлага олиб кирдик ва ётқизиб қўйдик. У ўша алфозда, оёқ-қўллари кўтарилганча ётаверди.
Билли бу ақлдан озган аёлга раҳми келиб қаради: у орқаси билан полда, хона ўртасида ётар эди; унинг қонталаш қўл-оёқлари кўтарилиб турар эди. Билли унинг эрига деди:
― Мен унга борайгин ва қўлини ушлай. Мумкин, бирор бир тебранишни сезарман.
Эркакнинг кўзлари қўрқувдан чақчайди.
― Бранхам ака, у ёққа бораман деб, ҳаёлингга ҳам келтирма. У сени ўлдириб қўяди-ку.
Огоҳлантиришга эътибор қилмай, Билли жинни аёлга қараб борди, аёл эса унинг яқинлашаётганини қаттиқ эътибор билан мўлжаллаб қараб турганди.
― Хайрли кеч, ― деди Билли, унинг ўнг қўлини олиш учун олдинга эгилиб.
Билли унинг билагини ушлаган пайт, аёл қўли бармоқларини бурди ва Биллининг билагига тармашди. Шиддат билан уни қаттиқ силкиганидан, у йиқилишига сал қолди. У 80 килограммдан оғир бўлмаса-да, аммо у, одатдаги аёлдан тўрт баробар зўрдай туюлди. Жинни аёл Биллини ўзига борган сари яқинроқ тортаверди ва у эса суякларини синдириб қўйишидан қўрқиб кетди. Билли оёғи билан кескин ҳаракат қилди, аёлни ушлаб, кучи борича итариб юборди. Қўлини чиқариб олди-ю, орқасига, ертўла зинасига қараб қочди.
Аёл унинг кетидан бетон пол бўйлаб, орқасига ётганча, бутун танаси билан катта илондай бурала-бурала ва бўғзидан қулқуллаган ғайриинсоний товуш чиқариб, судралди. Зиналарга томон ярим йўлида у йўналишни ўзгартирди ва девор ёнида турган ёғоч скамейкага судралиб борди. Ақлсиз боши билан скамейканинг бурчагига шундай урдики, ундаги ёғоч бўлак-бўлак бўлиб сочилди. Унинг сочлари қонга беланди. У бир бўлак ёғочни олиб, эрига отди. Ёғоч ундан бор йўғи бир неча сантиметр наридан ўтиб, унинг орқасидаги девордан шкатуркани қўпорди.
― Бранхам ака, ― деди, кўзларида ёш билан унинг эри, ― у учун бирор бир умид қолганми?
― Қулоқ сол, биродар, ― жавоб қилди Билли, қўлини одамгинанинг елкасига қўйиб, ― мен сенга фақат мана нимани дея оламан. Фаришта мен билан учрашганида, у менга бундай деганди: агар мен самимий бўлсам ва одамларда имон уйғотолсам, унда У касалларни шифолайди. Сенда, Исо Масиҳ, Худо Ўғли, жинларни қувади, деган оддийгина имон борми?
― Ҳа, мен ишонаман, ― жавоб қилди фермер, ўзини қўлга олиб.
Буни эшитгач, савдойи аёл ўткир товушда қичқирди:
― Менга нима ишинг бор, Уилльям Бранхам? Бу ёққа уни мен олиб келдим.
Кейин аёл орқаси билан Биллига қараб судрала бошлади.
― Бу нима? ― унинг эри жуда ҳайрон бўлиб сўради. ― Ахир у ҳатто ўзининг исмини ҳам эслолмайди-ку! Охирги икки йилда у битта ҳам сўз демаганди.
― Бу гапирган у эмас, ― деди Билли. ― Бу гапирган иблис, қайсики уни ўз ҳукмида ушлаб турибди. Унга бу аёлдан чиқиб кетишига тўғри келишини, у билади, агар сен фақат Раббий Исо Масиҳга ҳозирнинг ўзидаёқ ишонсанг. Кел, биргаликда ибодат кўтарамиз.
Билли бош эгди ва ибодат қила бошлади: Самовий Ота, Исо Масиҳ, Сенинг Ўғлинг Исми ҳақи, бу иблисни ундан чиқишга мажбур эт...” Шунда аёл яна чинқира бошлади:
― Менга нима ишинг бор?!
Бирдан у жим бўлиб қолди ва бир неча ондан кейин чалқанчасига, гўё унинг танаси ўликдай, юз тубан полга қулади.
― Мен ҳозир нима қилишим керак? ― унинг эри сўради.
― Йиғилиш тугаши биланоқ уни касалхонага этиб қўй. Агар ишонсанг, қандай бўлиши керак бўлса, ҳаммаси бўлади. Менга бу ҳаммаси нима билан тугашини хабар қил.
КЕЙИНГИ ЭРТАЛАБ, Билли қуёшнинг ёрқин нурларидан уйғонди.
Ётган жойида, меҳмонхона деразасидан қараш учун бошини бурди ва кроватида ўтирган аёлни кўриб, сесканиб кетди. Унинг оқарган сочлари қаттиқ турмаланган эди; эгнида оч-жигарранг костюм билан оқ кофтача бор эди. Аёл унга қарамас, балки бошқа томондаги деворга қараб турганидан, Билли унинг ён томонидан кўриб турар эди. Унинг юз ифодаси ғамгин эди.
“Қандай қилиб бу аёл менинг хонамда пайдо бўлақолди экан? ― Билли ҳаяжонда ўйлади. ― Эшик ёпиқ ва мана калит оқшомги столда ётибди”.
Тирсакларига кўтарилиб, унга таажжублик билан мурожаат қилди:
― Хоним?
Шунда Билли аёлнинг орқасида ўтирган эркакни ҳам пайқади. У қизил рангли хушбичим галстук билан очиқ-жигарранг костюмдаги, баланд бўйли, оқсоч одам ҳам ғамгин кўринар эди. Аёл бошини бурди, эркакка қаради ва улар бир-бирларига жилмайдилар.
“Бу нима?” ― Билли ўйлади. Ва у энди ўрнига ўтирган эди, бирданига кроватда бўлмай, балки номаълум черковда, тўппа-тўғри платформада бўлиб қолди. Бу туш эмаслигига амин бўлиш учун бармоғини қаттиқ тишлади. Оғриқни сезиб, тушундики, бу туш эмас, а ваҳий экан.
Кейин черков кўринмай қолди ва Билли яна тўшагида пайдо бўлиб қолди. У бу оқ сочли одам ва аёлни кузата бошлади. Улар унга жилмайишди, бош ирғадилар, ўзаро жимгина қувонишди, гўёки, бахтли бўлишди. Кейин улар иккаласи ҳам йўқликда (фанода) “парланишди”.
Кўзини юмиб, Билли пичирлади: “Худойим, мен ҳеч нарсага тушунолмайман, илтимос, менга кўрсат, бу нима дегани”. У ўйладики, мумкин бу иккита одам бу кечқурун ибодат навбатида пайдо бўлишади. Бунақалари бир неча бор бўлган эдиям. Йиғилишгача Билли бирор одам ҳақида ваҳий кўрар, кейин эса, қачонки у кечқурун ўша одамни ибодат навбатида таниб қолар экан, у билар эдики, Худо ўша нотаниш одам ҳаётида ўзига хос бирор нарса қилмоқчи. Одатда Билли бундай ваҳийларда, ибодат хизматлари вақтида нима бўлиб ўтишини аниқ кўрар эди. Бироқ бу ваҳий қанчалар ғалати бўлмасин, сирли равишда тугади.
Библиясини тунги столидан олиб, Билли сўради: “Раббим, Сенинг Каломингдан бугун эрталаб Сен нимани ўқишимни хохлайсан?” Кейин у Библиясини 4-Шохлар Китобининг 20-боби бўлган жойини таваккал очди. Билли Раббий қандай қилиб Ишаё пайғамбарни подшо Ҳизқиёга касалликдан ўлиш вақти етканини айтишга юборгани ҳақида ўқиди. Подшо Ҳизқиё юзини деворга қадади ва Худо унинг кунларини чўзиши ҳақида оташин ибодат қилди.Раббий Ҳизқиёнинг ибодатини эшитди ва Ишаёга деди: “Бор, Менинг қулим Ҳизқиёга айт, Мен унинг кунларига ўнг беш йил қўшаман”.
Шу заҳоти телефон жиринглади. Пастор Браун бўлса керак, деб Билли гўшакни кўтарди. Унинг ўрнига Мемфисдан мистер Киннининг овози янгради. Билли бу воқеани умуман унутаёзган эди, лекин энди у ҳақида эслади.
― Нима гап, Кинни ака, қанақа янгилик айтасан менга?
Мистер Кинни паст, хафа овозда жавоб берди:
― Бранхам ака, биз кеча-дароз у билан бирга бўлдик. У ана-мана бизни тарк этиши мумкин.
― Менга айтчи, Кинни ака, мистер Д*** оқ-жигарранг костюм билан қип-қизил галстук тақадими?
― Ҳа, албатта, у ҳар доим шундай кийинади. Хўш, а нима эди?
― А миссис Д*** эса оқ-жигарранг костюмни оқ кофтача билан киядими?
― Ҳозир у худди шундай кийинган. Сен қандай билдинг? Бранхам ака, сен уларни танийсанми?
― Ҳа. Миссис Д*** ни телефонга таклиф қил.
Мистер Кинни қатъиятсизликда тараддудланди.
― Мен унга сен айтган гапни етказдим.
― Мени у билан гаплашиш истагим бор.
Тез орада симнинг бошқа учида аёл кишининг умидсизликка тушган, қалтироқ товуши эшитилди. Билли деди:
― Д*** опа, РАББИЙ ШУНДАЙ ДЕЙДИ: “Сенинг эринг тирик қолади”. Сен бунга ишонасанми?
Миссис Д*** ҳеч нарса жавоб қилмади. Билли ўша томонда қандайдир шовқинни аниқ эшитди; шундан кейин телефонга яна мистер Кинни келди.
― Бранхам ака, унга сен нима дединг? У беҳуш йиқилди.
― Мен унга эри тирик қолади дедим. Мен унинг кўринишини айта олдим, чунки салгина олдин мен уни ваҳийда кўргандим. Мен Мемфисга кейинги рейс билан учаман. Мени аэропортда кутиб олинглар.
Қачонки Билли Мемфисдаги касалхонага келганида, мистер Д***нинг опаси уни фойеда учратди. Норозилик ва жаҳли чиққанидан ўзини йўқотиб, у қўполлик билан деди:
― Қаранг-а! Муқаддас сакровчиларнинг воизи менинг ўлаётган акам учун ибодат қилишга шу ёққа келибдилар. Қандай шармандалик!
Билли унинг ёнидан: “Шайтонни ҳозир бунга қарши туриши учун дўзахдаги жинлари етишмайди. Иш ҳал бўлган, зеро бу РАББИЙ ШУНДАЙ ДЕЙДИ”, ― деб ўйлаб, ўтиб кетди. Бораётиб, палатадан чиқаётган ҳамширани учратди.
― У ерда яна врачлар ёки ҳамширалар борми?
― Ҳа, у ерда иккита врач бор, ― деди у.
― Марҳамат қилиб, уларни чақириб чиқинг.
Врачлар жуда маъюс бўлиб чиқишди. Билли шу заҳотиёқ кислород хоначасида қимирламай ётган эркакни таниди: бу худди ўша, шу эрталаб ваҳийда кўрган одамнинг ўзи эди. Мистер Д*** орқаси билан, қотиб қолган, хира кўзларини баландга қадаб ётар эди. Билли келди, кислород хоначасига эгилди ва касалнинг қўлидан ушлади. Биллининг қўли зотилжамнинг112 ритмик тебранишида шиша бошлади.
112 Зотилжам ― ўпка яллиғланиши. (Тарж.)
― Д*** ака, мени эшитяпсанми?
Миссис Д*** деди:
― Бранхам ака, эрим икки кундан бери ўзига келмаяпти.
Билли бу ёши ўтган аёлга қаради. У аниқ, уни ваҳийда қандай кўрган бўлса, шундай кўринар эди.
― Сиз мени айтганларимга шубҳа қилмайсиз, шундай эмасми?
― Ҳа, мен шубҳа қилмайман.
Яна диққатини ўлим талвасасида ётган эркакка қаратиб, Билли ибодат қила бошлади: “Азиз Худовандим, биламан, бу одамлар, эрталаб мен ваҳийда кўрган ўша одамлар. Исо Масиҳ Исми ҳақи, илтимос, ҳозир бу одамни шифола”. Ҳатто ҳали кўзларини очмаёқ, Билли билардики, қўлининг шишгани камайди, чунки тебраниш тўхтади. Кейин Билли бу одам унинг қўлини қисганини сезди. У кўзини очди ва мистер Д***ни кўрди, у эса лабини ялаётган эди.
Миссис Д*** унинг оёғи томонида турганча, кўзлари юмуқ ибодат қилаётган эди.
― Мистер Д***, сиз мени танидингизми? ― Билли сўради.
Эркаккина бошини озроқ кўтарди ва деди
― Ҳа, сиз ― Бранхам ака.
Бундан ҳайрон бўлган хотини шу заҳоти ажабланиб, бошини кўтарди. Қачонки нима бўлганини тушунгач, у кислород хоначасига қараб отилди, “Азизим! Азизим!” дея қичқириб, уни қучоқлаб ва оташин ўпа кетди.
Бир сўз ҳам демай, Билли хонадан билдирмай чиқиб кетди ва кейинги рейс билан ортга, Литл-Рокга учди.
Икки кун ўтиб, митер Д*** тухум ва гўшт ея бошлади ва уни касалхонадан жавоб бердилар. Яна бир кундан кейин эса почтага қайтди ва маҳаллий почта мудири вазифасида ишини давом эттирди.
