Худойим, мен йигирма беш йилча муқаддам бахт бу ушбу дунёнинг нарсаларидан иборат эмаслигидек ҳақиқатни англаганимдан мамнунман. У абадийликдан иборат, қайсики бизнинг жонимизни бахтли қилади. Ва мен Сендан бу эрталаб Сенинг нажотинг учун ва Сенинг иноятинг учун миннатдорман, қайсики менга, Раббий, ҳамма жойларда миллион жонни алтарда тиз чўкканларини кўришимга имкон берди.

О, Худовандим, мен нариги томонга ўтган ажойиб бир кунда, мен уларни ҳаммасини у ерда юлдузлардек порлаб турганларини кўраман деб умид қиламан. Менинг бу ерда биродарларим, мени опаларим, мана шу тонгда уларнинг ҳар бири ҳам ўзини худди шундай ҳис қилаяпти. Раббий, уларнинг ҳар бир ибодатлари ва илтижолари бўйича бизлар бунда бир бўлак эдик ва Худога таяниб, ибодатлар қилдик, бошқаларга айтдик ва Худонинг юксакликларини ваъз қилдик. Биз ишонамиз, Худойим, агар бу ерда бирон киши бўлиши керак бўлган ўз жойида бўлмаса ёки Масиҳни ҳали ҳам аслида қандай қабул қилиш керак бўлса, шундай қабул қилмаган бўлса, Сенга хизмат қилиш учун бугунги кун уларнинг ўша ўлмас, абадий қарорларини қабул қиладиган кунлари бўлсин. Бергин буни, Ота.

Бу ерда турган ҳар бир христианин, бу қанчалик камтарин бўлмасин, аҳамияти йўқ, уларнинг ичидаги юраги қаерларгадир, йўлларни четларига бориб нобуд бўлаётган жонларни олиб келиш учун ёнсин. Улар бир жонни имонга келтириши мумкин, қайсики ортидан миллионлаб одамни олиб кела олиши мумкин. Бизлар нима қилаётганимизни шу даражада билмаймизки,баъзан мана бу ёш оналар ҳайрон бўладилар, Раббий. Лекин улар ёш одам билан ёки қандайдир қария билан ёки кимдир билан уларни жони ҳақида гаплашганида, ким билан гаплашаётганларини ҳеч қачон билишмайди. Бергин, Раббим.

Уилльям Бранхам, "Қўзининг Ҳаёт Китоби" ваъзи